Discussies rond het onderwerp psychedelische drugs hebben de neiging om mensen vaak te laten struikelen, maar met de toenemende acceptatie ervan op wetenschappelijk en therapeutisch gebied, is er meer informatie dan ooit over het gebruik, de gevaren en de ogenschijnlijke voordelen van een geestverruimende ervaring. Waar we vroeger bang waren voor wat deze stoffen met ons zouden kunnen doen, hebben verschillende groepen nu onderzocht wat deze stoffen voor ons en onze angsten kunnen doen. Het onderzoek is natuurlijk nog gaande, en zal nog lang duren; het stigma van psychoactieve drugs kan niet gemakkelijk worden omgedraaid. Maar kunnen we, met behulp van muismodellen en proeven op mensen, het overwinnen van onze diepste angsten wat gemakkelijker maken?
Ongetwijfeld het meest bekende en succesvolle onderzoek dat momenteel wordt uitgevoerd, betreft het therapeutisch gebruik van MDMA bij patiënten die lijden aan posttraumatische stressstoornis (PTSS). Deze stoornis wordt vaak gekenmerkt door het feit dat de slachtoffers een gebeurtenis uit het verleden opnieuw levendig beleven, alsof die zich op dat moment voordoet. Er is een diepe, oerangst verbonden aan zo'n herinnering, een die meestal vele jaren conventionele therapie vereist om te overwinnen. Uit de eerste proeven met een psychedelisch ondersteunde therapietechniek blijkt dat het gebruik van MDMA tijdens een therapiesessie de angst bij een deelnemer blijvender verlicht dan praattherapie alleen.
Om de vraag te beantwoorden waarom dit zou gebeuren, is in verschillende studies geëxperimenteerd met het geven van op psilocybine gebaseerde verbindingen aan muizen, die zijn geconditioneerd met een uitlokkende angstreactie. Zonder de dosis drug vertonen de muizen typisch angst-respons gedrag. Echter, tijdens en na de dosering vertonen de muizen minder tot geen angstreacties bij het tegenkomen van de eerder geconditioneerde angstprikkel. Een soortgelijke reactie als bij PTSS-patiënten. Nader onderzoek wijst uit dat een serotonerge receptor van het type 5-HT2A in de amygdala wordt geblokkeerd door de psychoactieve molecule, waardoor het angstgevoel tijdens de gebeurtenis, of in het geval van PTSS, tijdens het ophalen van de traumatische herinnering vermindert. Maar ongelooflijk genoeg treedt dit verschijnsel niet alleen op tijdens een trip, maar blijft het zelfs bestaan wanneer de psychoactieve stof het systeem heeft verlaten. Als gevolg daarvan vertonen de muizen in de proef niet meer zo'n uitgesproken angstreactie op de trigger na de psychedelische gebeurtenis.
Van psilocybine en andere hallucinogene verbindingen is aangetoond dat zij de neurogenese in de hersenen bevorderen, waarbij nieuwe dendritische stekels worden gevormd uit bestaande neuronen (waarover in de toekomst meer); misschien is het dan ook geen verrassing dat zij ook de systemen beïnvloeden die onze herinneringen regelen en hoe wij daarop reageren. Maar betekent dit dat we allemaal paddo's moeten nemen om onze hersenen te ontwikkelen en onze angsten te overwinnen? Nou, nee. De belangrijkste uitkomst van deze studies is dat we een beter inzicht krijgen in de moleculaire en neurologische reacties in muizenmodellen, die ons op hun beurt helpen te begrijpen wat we zien in proeven met ondersteunde therapie. Maar (en ik kan dit niet genoeg benadrukken) we zijn geen muizen, dus verdere studies op menselijke deelnemers zullen nodig zijn om de hersenchemie te begrijpen. Bovendien wordt psychedelische hulptherapie uitgevoerd in een veilige omgeving waar deelnemers zo ontspannen mogelijk worden gehouden en in aanwezigheid zijn van bevoegde psychotherapeuten. Misbruik van deze stoffen buiten een veilige omgeving kan gevaarlijk zijn, vooral wanneer men een onderliggende mentale instabiliteit heeft, zoals vergeten trauma's, sterke angst, enz.
Zoals met alle goede dingen is matiging de sleutel, en als we ooit kunnen leren om een matiging van nuttige hallucinogene ervaring toe te passen op onze therapieën, kunnen we misschien helpen om de angsten die zovelen plagen te verminderen.
Auteur: Thomas von Rein
Translated with DeepL; Reviewed by Kobus Lampe
Referenties:
Byok, I. Taking Psychedelics Seriously. Journal of Palliative MEdicine. 21(4) (2018).
Daneluz, D.M., Sohn, J.M.B., Silveira, G.O. et al. Evidence on the impairing effects of Ayahuasca on fear memory reconsolidation. Psychopharmacology 239, 3325–3336 (2022).
de la Fuente Revenga, M., Zhu, B., Guevara C.A. et al. Prolonged epigenomic and synaptic plasticity alterations following single exposure to a psychedelic in mice. Cell Reports. 37(3).(2021)
Pędzich, B.D., Rubens, S., Sekssaoui, M. et al. Effects of a psychedelic 5-HT2A receptor agonist on anxiety-related behavior and fear processing in mice. Neuropsychopharmacol. 47, 1304–1314 (2022).
Prouzeau, D., Conejero, I., Voyvodic, P.L. et al. Psilocybin Efficacy and Mechanisms of Action in Major Depressive Disorder: a Review. Curr Psychiatry Rep 24, 573–581 (2022).
