Het striatum bestaat uit de caudate nucleus en het putamen en is onderdeel van de basale ganglia. De meeste afferente axonen tussen de cortex en de basale ganglia eindigen op het striatum. Het striatum is dus de belangrijkste inputstructuur van de basale ganglia. Binnen de basale ganglia bestaan verschillende complexe netwerken, waarin het striatum een belangrijke rol speelt. Net zoals de andere delen van de basale ganglia is ook het striatum belangrijk voor beweging, waarbij dopamine een belangrijke rol speelt. Dopamine komt bijvoorbeeld vrij in het striatum nadat je een winnende forehand hebt geslagen tijdens tennis. Omdat dopamine voor een goed gevoel zorgt, kan dit ertoe leiden dat je de volgende keer dat je in dezelfde spelsituatie komt opnieuw voor een forehand kiest. Met andere woorden: je hebt geleerd dat in bepaalde situaties die beweging succesvol is!
Ziekte van Huntington
De ziekte van Huntington is een erfelijke aandoening waarvan de eerste symptomen ontstaan na het 30e levensjaar en toenemen met het ouder worden. De ziekte wordt getypeerd door onhandige bewegingen, evenwichtsproblemen en algemene rusteloosheid. Deze onwillekeurige bewegingen worden chorea genoemd en doen vaak erg vreemd aan. De patiënt heeft hier echter geen controle over. In de 17e eeuw werden patiënten met de ziekte van Huntington zelfs beschuldigd van hekserij, omdat het door de vreemde chorea leek of zij bezeten waren bij een kwade geest.
Er treden niet alleen problemen op met bewegen. Als de ernst van de ziekte toeneemt, kunnen er symptomen ontstaan die ook bij de ziekte van Alzheimer gezien worden, zoals geheugenproblemen, moeilijkheden met praten en agnosia (het niet herkennen van objecten).
Het brein van patiënten met de ziekte van Huntington vertoont een wijdverspreide atrofie (krimp), die het meest prominent is in het striatum. Ook in andere delen van de basale ganglia worden echter afwijkingen gevonden.
Auteur: Bart Aben
